Mijn Faboert

Een ‘verloren bijdrage’ van een gastschrijver.

Ziet er simpel uit, maar kan toch een heel avontuur worden op onze leeftijd. Alle drie plus hond nog goed te been, maar toch de gemakkelijkste oplossing gezocht.

Van uit Boom naar Wilrijk, om van daar naar Hemiksem van daar uit de waterbus te nemen naar Sint Anna Strand. Het kan niet gemakkelijker!

Doch de lokroep van onze Koekenstad gehuld in de sfeer van een autoluwe zondag lokte ons naar de afstapplaats aan het Steen, om daar als uitgelaten toeristen het Steen met zijn nieuwe aanbouw te bezoeken van onder tot boven. Er was weliswaar niet genoeg geld in de stadskas om een lift tot de bovenste etage te bekostigen. Dus met de trap naar de bovenste verdieping dan maar. Het zicht is daar wel mooi en vooral bekijk je de oude en nieuwe gebouwen uit een ander perspectief.

Na het bezoek aan het oude kasteel met een nodige rustpauze waar we genoten van plaatselijke versnaperingen en vooral dranken, wandelden we verder naar de rest van ’t Stad. Over de Suikerrui flanerend tussen de overdaad aan fietsen en andere vehikels die als tweewielers worden aangeboden en in de toekomst net zo ‘groot’ gaan worden als de auto! Op naar de Grote Markt om daar de grote fiets attractie te aanschouwen en veel gebruik te maken van de accommodaties in het vernieuwde Stadhuis. Waar dat allemaal goed voor is….een Stadhuis met WC, knap!

Verder langs onze ‘uitgepakte’ Kathedraal in al zijn glorie….met één extra bronzen beeld onderaan de voet op de sokkel. Heel mooi maar niet echt. Mijn broertje den oude snoeperd al direct handkusjes en hartjes naar mekaar gooien! Hoe oud ze werkelijk was weet ik niet maar ze had wel haar best gedaan om er heel Rubensiaans uit te zien (in smalle versie weliswaar…).

Verder door alle straatjes flanerend en de beroemde Vrijdagmarkt niet vergetend terug naar den boot om onze oversteek naar St Annastrand te vervolmaken.

Goed meegenomen was de wachtende overzetboot naar de Linkeroever, gratis en voor niks! Deze winst van een luttele drie Euro (je kan er nog geen pint mee kopen) was mooi meegenomen….doch profijt is niet altijd jolijt zullen we ‘aan den lijve’ ondervinden!

Dus de volgende opdracht was twee kilometer stappen naar onze lonkende pot dampende mosselen. Aangekomen na een gezellige lange wandeling langs de oevers van de Schelde en de zo genoemde jachthaven aldaar bestaande uit een samenraapsel van aftandse al dan ooit wit geweest zijnde bootjes; toch een mooi plaatje waard.

Vermoeid ter bestemming aan gekomen aan het, door één van de vele onderweg tegengekomen maten, vrienden en collega’s van den broer op verdiend pensioen aanbevolen restaurant….stonden we voor een gesloten deur (tijdelijk gesloten…)  Maar de concurrentie ernaast lokte ons naar een tafeltje aan ‘den Boelevaar’ van het Sint Annastrand. De ooit zo gegeerde Plage met goudgeel zand aan de bocht van ’t Scheld, waar we in onze jeugd gingen zonnen en flaneren met ons lief….helaas is het nu wel proper, maar de helft van de restaurants zijn gesloten of uitgebrand en de gele stranden van weleer zijn vervangen door groen gras. De Nieuwe Antwerpenaar heeft waarschijnlijk al genoeg zand tussen zijn tenen gehad.

Niettemin waren de mosselen (arme mensenkost van vroeger volgens den broer. Maar nu heeft men de keuze tussen jumbo, super of goudmerk volgens grootte, naar de prijs te zien zal men in de toekomst met karaat werken) van uitstekende kwaliteit en vooral lekker. Wat een smakelijk donker bier uit Brugge ons bezielde was een raadsel, maar niet slecht gekozen, met zijn iets gecarammeliseerde afdronk paste het er wel bij! Je moet de buren van over het water ook iets gunnen hé. Met de frieten kon je letterlijk bouwen. Alles was best lekker zoals het hoort….dus geen klagen!

Bij het aanschouwen over de stroom naar de voorbijvarende waterbussen, ZESTAL ZIEN VOORBIJ VAREN!!!! Nog even gecheckt of we niet te laat waren voor onze terugreis naar Hemiksem, alles OK!

Voldaan van meer dan een kilo mosselen en het buikje vol gingen we op zoek naar de pier van de….. ja ja laatste waterbus richting stadscentrum! Krijgen we aan boord te horen dat we niet meer naar onze eindbestemming konden meevaren! Ik dacht eerst dat het een grapje was, maar bij onze controle op de uurregeling van de waterbus leek dat waar te zijn. We hadden dat voorheen niet gelinkt aan de zondagdienst!

Daar ging onze winst van drie Euro! Dan maar op zoek naar vervoer richting Wilrijk! We hadden verschillende opties om uit te kiezen: >Véloke huren, E-bike huren of taxi nemen. Kwamen we na weer een fikse wandeling langsheen onze kathedraal-in-het-licht en glorie gehuld met volle terrasjes rondom en aldaar nog een uitgebreide fotoshoot van, zoals een Aantwaarpse voorbijganger ons toeriep, ‘schoein kaarek’ denkende dat wij buitenlandse toeristen waren maar hij kreeg een op en top Aantwaareps antwoord terug waar natuurlijk door iedereen goed werd om gelachen. Zodus strompelde we terug op de Groenplaats tot aan de bushalte en taxistandplaats.

Komt bus 22 ons tegemoet gereden en we wagen het erop, want totaal leek in het gebruik van openbaar vervoer, om in te stappen. Ik denk dat ik driemaal betaald heb met mijn kaart (wist ik veel wat ik gedaan had), het kastje zei ‘biep’ en dat was het, te moe om mij druk te maken wat ik dan ook betaald had.

Het was toch de juiste bus naar huis, met weliswaar een onderbreking, we zullen het maar als openbaar vervoersentertainement beschouwen, zijn we vlotjes in Wilrijk afgestapt. Nog een laatste wandeling naar de auto die voor de deur stond geparkeerd, om alzo terug naar Hemiksem te rijden waar de auto van broertje geparkeerd stond!

Al bij al moe en voldaan, maar een goed gevulde dag gehad. Steendood en moe van het wandelen, maar toch tevreden en voldaan…..Ter herhaling?….. daar passen we  op onze leeftijd wel voor! En we zullen het de volgende keer toch maar beter berekenen, maar we hebben het toch maar klaar gespeeld!

Mosselen eten op Linkeroever was de opdracht! Opdracht volbracht….we hebben er wel tien uur over gedaan…..straf!

Dawasseddan…. A G