Mijn Faboert

Het is moeilijk uit te leggen  aan zij die dit lezen! Maar dankzij mijn broer die al 8 jaar niet meer in Belgenland woont, ga ik op ontdekkingstocht……in mijn eigen stad: AANTWAAREPE!

In die acht jaar was alles (tot onze Lievevrouwentoren toe) één grote werf of lag het open gebroken.

Ik ben zelf verhuisd naar de andere kant van ’t Stad en ik had niet de drang om de plaats waar we, samen met mijn 3 jaar jongere broertje, opgroeiden nog te gaan bezoeken.

De oude volksbuurt Seefhoek/Faboert genaamd was serieus aan het verkommeren en was slecht onderhouden. Een verloederde volksbuurt met een instroom van vele buitenlanders die hier een nieuw leven probeerden op te bouwen.

Dus had ik geen behoefte om na een lange werkdag nog eens te gaan flaneren in een buurt waar amper nog Vlaams, laat staan, waar ooit, Aantwaareps de voertaal was, wordt gesproken en alles aan het verkommeren was….. zeer ongezellig dus!

Tot op een zonnige september vrijdag samen met broertje en een klein hartje naar daar afgezakt. Ondanks de grote afstand had mijn broertje contacten gelegd met een huidige plaatselijke bewoonster die ons heel attent op de koffie had gevraagd. Zij was dan onze  gids bij een buurtwandeling. Zo kregen wij de kans om onze vroegere habitat te leren kennen in dezen tijd, en onze gids werd overdonderd met wat geschiedenis over de buurt en onze plezante jeugdherinneringen. Win-win situatie voor beiden noemt men dat!

Wat ons als eerste opviel was, dat het oude huis waar onze gastvrouw woonde, prachtig was gerenoveerd. En zij een binnentuin hadden gecreëerd om U tegen te zeggen. Dit is echt een staaltje verbouwkunst ter opwaardering!

Natuurlijk hadden we als eerste doel het bakkertje in de Essenstraat, Bakkerij Van Baelen een échte warme bakker, een bezoek te brengen om onze nostalgische geneugten van weleer aan te schaffen! Buitenmaatse handgemaakte koffiekoeken, zelfgebakken brood, éclairs die je niet één hap kan opeten, zelfs de marsepein werd artisanaal gemaakt. En ‘laast but not liest’ de onevenaarbare broodpudding! Drie stuks waren er nog! En er is om ‘gediscuteerd’ in ons mooi dialect voor wie ze waren! De verkoopster was gecharmeerd door ons bezoek en was blij dat ze nog eens plat Aantwaareps hoorde. Dus nen halve winkel leeggekocht, en klaar om onze tocht te kunnen starten in ‘de straote waor waai vruuger katteke spelde’.

Wat ons als eerste opviel was….. dat alles zo ‘klein’ was. Tja, in onze  kinderogen leek onze buurt zooooo groot! Het was dan ook ‘Onze Weereld’, waar we nauwelijks uitkwamen! We hadden daar dan ook praktisch alles wat we nodig hadden: 2 bakkers, beenhouwers, kruideniers, een fritkot en zelfs ne viswinkel waren er toen allemaal aanwezig! Nu heb je nauwelijks nog 1 warme bakker en een Turks supermarktje! Zelfs geen cafés niet meer!

Dus langs de nu ‘enge’ (smalle) Sint-Lazarusstraat naar de Grote Trappekes (gelegen in de Trapstraat weliswaar). Voor wie deze unieke grote drievoudige monumentale stenen trap uit de jaren stillekes, niet kent, wel ge moet zelf deze trappekes eens gaan bewonderen als ge eens in het Park Spoor Noord zijt.

Via deze trap, met als blikvanger een overmaatse oude straatlantaarn komt men op het nog steeds bestaande Viaduct Dam. De onoverkomelijke verbinding tussen de Seefhoek en den Dam.

Indertijd van elkaar afgescheiden door een reusachtig spoorwegcomplex van de haven. Dit spooremplacement omvatte een rangeerstation, magazijnen, reparatiehangars en als klapstuk een locomotief-draaiplat-form om wanneer die uit de werkruimte kwam, naar het juiste spoor te laten rijden.

Voor zij die niet mee zijn, zich dit niet kunnen voorstellen hoe dit te werk ging, kan je dat het beste voorstellen al een heel grote platendraaier waar ge uw Märklin treintjes op plaatst en dan dat locomotiefke laat draaien en op een bepaald punt van uw ‘plaat’ laat afrijden. Oei? Nog nooit gehoord van een platendraaier en laat staan wat Märklin treinen zijn? Wel ne platendraaier daar speelde men muziek af die op ‘vinylplaten’, daar zal je al wel van gehoord hebben zeker, geperst werd. En die treintjes waren miniatuurtreintjes van het hele dure soort. Speelgoed voor de Grote Mensen (Volwassenen). Märklin en Fleishmann waren de gekendste en duurste merken.

We zijn de ‘Grote Trap’ maar voorbij gewandeld, te hoog vonden mijn benen wijselijk,  zetten we na al die jaren de eerste voet op het zo gelauwerde Park Spoor Noord. WAUW!!!!! Wat is dat? Eindelijk een nieuw park met recreatie in Antwerpen. Ook de accommodaties mogen er zijn: eetgelegenheden alom, terrasjes met ligstoelen (van die klappers), een waterpartij met fonteinen en overal fietspaden en banken en dit alles met behoud van gebouwen en elementen van weleer!

Een pluim voor de architectuur en de opwaardering van deze buurt. Ook de huizen in de omtrek werden aangepakt en er ligt overal macadam (asfalt) of mooie klinkers. Da was vroeger in onze jongen tijd niet het geval, enkel de ergste soort ‘kinderkopjes’ (kasseien) en die waren met de fiets best te vermijden. Heel goed voor daar in de buurt! En ook niet te vergeten de campus van de Karel De Grote Hoge School. Zelfs de site van de oude chocoladefabriek ‘Meurisse’ wordt gebruikt om studentenkoten te bouwen!

En net op de plaats van de ‘Chocolatfabriek’ zag ik voor de eerste keer nen TGV, de zogenaamde ‘Thalys’! En nog straffer het waren er ineens twee! Zoveel geluk moet ge maar hebben!

Er is echt wel veel veranderd in die buurt. En als je skyline even wegdenkt, met de gigantische nieuwbouw, inclusief het gloednieuwe Cadix ziekenhuis, die ter vervanging van ons onvolprezen tot-op-de-draad versleten Stuivenberggasthuis (ziekenhuis) met zijn legendarische ronde ziekenzalen, voel je je echt wel in het buitenland met al die verschillende talen en mensen om je heen!

Het was echt een verademing om deze volksbuurt, nu een ‘volkerenbuurt’ te zien openbloeien met een pracht van een nuttig park als blikvanger!

En als laatste niet te vergeten hebben we hoogstwaarschijnlijk de oudste nog daar wonende kennis uitgewuifd: Leentje Verbeeck. De jeugdherinneringen die we daar nog in de tourbussengarage van Verbeeck beleefd hebben wil ik jullie nog besparen! Dat is nog een verhaal waard!

Auteur: (Al)Fons Genar

_{Bijgewerkt door ‘broertje’ Johnny Genar}